” Trzy młode pieśni”

Wydawnictwo:  Zysk i S-ka

 “Trzy młode pieśni” to czwarta i zarazem ostatnia część cyklu “Północna Droga” Elżbiety Cherezińskiej”. Tak samo jak poprzednio, zostałam wciągnięta w ten wspaniały, piękny a zarazem okrutny świat. Ta część jest zdecydowanie bardziej męska i krwawa. Nie brakuje silnych i mądrych kobiet.

“Trzy młode pieśni” jest opowieścią z perspektywy młodych, to oni dochodzą do głosu. Bjorn, Ragnar i Gudrun. Cofamy się w czasie, do ich dzieciństwa, opowieść zaczyna się od nowa. Zmiana perspektywy daje mam możliwość nowego, zupełnie innego spojrzenia na te same wydarzenia. To tutaj scalają się pewne niedokończone wątki, mamy jasność sytuacji. Wyjaśnia się historia Szczury, Olafa i Guny. Przyglądamy się jak dorastają młodzi potomkowie znamienitych  jarlów Północy. Jak przechodzą kolejne etapy szkolenia, aby stać się prawdziwymi wojami. Bjorn i Ragnar nawiązują braterstwo krwi, które łączy ich nierozerwalnie na całe życie. Razem szukają zemsty, walcząc u boku jomswikingów, razem próbują odnaleźć swoją życiową drogę. Roznosi ich energia, są młodzi, niestrudzeni, dzielni, pełni życia, gotowi na to co przyniesie im los.

     “Świat jest nasz” – krzyczał Orm.

Świat męski i żeński oddzielony od siebie, bardzo różny. Gudrun rośnie u boku matki, kobiet, żon, kochanek. Nie o takim życiu dla siebie marzy.  Nie chce być tylko  –  ” Gundrun z Nansen, córką jarla Regina” a potem żoną. Chce od życia więcej, o wiele więcej. Kocha, całym sercem. 

Wyrasta na piękną kobietą, staje się bardzo podobna do matki, odrzuca kolejne oświadczyny. Bywa u wieszczki Urd, zna się na ziołach. Jej życie toczy się zupełnie innym rytmem niż brata.

Ta część jest zdecydowanie bardziej krwawa. Zabijają, zadają śmierć, pełno krwi, ludzie zamieniający się w bestie. Cherezińska bardzo obrazowo pokazuje przebieg bitw, często miałam wrażenie jak bym była w samym środku rozgrywających się wydarzeń. Nie zawsze było to miłe. A obok miłość, pożądanie, cielesność. Autorka z niezwykłym wyczuciem i pięknem oddaje sceny miłości. Nie brakuje rubaszności, sprośnych dowcipów, podtekstów seksualnych. Wszystko pięknie w komponowane, stanowiące całość.

Magia, ofiary. Przez całą książkę przewija się tajemnicza wieszczka Urd, która widzi przyszłość, wszyscy się jej boją i jednocześnie korzystają z jej przepowiedni i rad. To ona przepowiada przyszłość Norwegii pod panowaniem nowego boga – Chrysta. Świat ludzki łączy się przeplata z boskim. Przesiąknięty nordycką mitologią. Według przepowiedni nadchodzi Ragnarok. Piękna, urzekająca przyroda, nagie sine skały, czarne granie, woda ciemna i ponura. Potężne i piękne fiordy. Ogromne dzikie lasy, pełne zwierzyny i tajemnic. Niezbadany daleki świat. Zakończenie całkowicie zaskakujące, idealne, na miarę Elżbiety Cherezińskiej.

Cała “Droga Północna” okazała się niezwykłą przygodą, przez którą przedzierałam się często z wypiekami na policzkach, biciem serca, smutkiem czy radością. Towarzyszyłam wszystkim bohaterom z przyjemnością i wielkimi emocjami. Na koniec wszystko naprało przejrzystości, otrzymaliśmy pełen obraz i wszystko stało się jasne. Niesamowita wyobraźnia, dbałość o szczegóły, wiedza historyczna autorki, lekkie pióro,  powoduje, że całość czyta się niesamowicie lekko i z przyjemnością. Został żal, że to koniec tej długiej i krętej drogi.  🙂

Polecam serdecznie. 🙂

                                                                     

Inne książki autorki:

” Z jednej strony, z drugiej strony” wspólnie z Szewachem Weissem

“Byłam sekretarką Rumkowskiego. Dziennik Etki Daum”

“Gra w kości”

“Legion”

“Turniej cieni”

  “Saga Sigrun”

  “Ja jestem Halderd”

  “Pasja według Einara”

  “Trzy młode pieśni”

   “Korona śniegu i krwi”

   “Niewidzialna korona”

   “Płomienna korona”

   “Harda”

   “Królowa”