„Gra Luizy”

Autorka: Anna Robak-Reczek

Wydawnictwo: W.A.B.

Gatunek: thriller psychologiczni

Liczba stron: 300

Data wydania: wrzesień 2021 r.

Książkę znajdziesz TUTAJ 🙂

Mroczna, całkowicie przykuwająca uwagę opowieść o toksycznej, skomplikowanej relacji ojca i córki. Od początku do końca trzyma w niepewności i intryguje.

    „Wszystko można było traktować jak grę, w kto kogo przechytrzy. Albo kto będzie szybszy.”

Luiza po śmierci matki wraca do Polski, do ojca. Ma zamiar odnowić z nim relacje. Luiza jest psychopatką, myśli tylko i wyłącznie o sobie, a ludzi wykorzystuje do własnych celów. Nie wie co to kompromis, jest bardzo bezczelna, bezpośrednia, kocha władzę i sprawowanie kontroli. Fascynuje zarówno mężczyzn jak i kobiety, umiejętnie potrafi nimi manipulować i nagiąć do swej woli. Ma zamiar przejąć dobrze prosperująca firmę ojca, zaczyna swoistą grę manipulacji. Krok po kroku zmierza do zamierzonego celu. Czy jej się uda? Dość niespodziewanie wraca do niej zła przeszłość.

   „Przeszłość doganiała ja wielkimi krokami.”

Nieoczywista i bardzo daleka od stereotypów porywająca opowieść. Przykuwająca uwagę fabuła jest ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie bardzo sprzeczne emocje. Wzbudza nerwowe napięcie. Tutaj nic nie jest takie jak nam się początkowo wydaje. Autorka ma bardzo lekkie, płynne, barwne pióro, przenosi nas w wyrachowany, trudny świat bezwzględnej Luizy. Bohaterowie rewelacyjnie wykreowani, to zwykli ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, niejednoznaczni, nieidealni, złożone osobowości. Pani Anna z wnikliwością i przejrzystością ukazuje nam skomplikowaną, chorą psychikę Luizy, ta kobieta zadziwia i jednocześnie przeraża. Jej nie można polubić, to intrygantka, toksyczna, bezduszna, nieprzewidywalna osoba, a przy tym niesamowicie inteligentna. Podąża po trupach do celu, pozostawia za sobą spalone mosty i zgliszcza. Na jej drodze staje mężczyzna, trudno rozeznać się w tym czy to miłość czy gra z jej strony.

   „Uczciwość była dobra, gdy dotyczyła uczciwych ludzi.”

Pokomplikowana, trudna relacja ojciec – córka, tutaj nie ma pozytywnych uczuć, dominują te negatywne i wzajemna niechęć. Gdy tych dwoje jest blisko siebie, atmosfera gęstnieje, wzajemne pretensje i oskarżenia nie mają końca. Chociaż chwilami miałam wrażenie, że ojciec na swój sposób czuje się za nią odpowiedzialny. Luiza od zawsze stwarzała problemy, kradzieże, narkotyki, pobicia. Została zdiagnozowana, obydwoje ojciec i córka dokładnie wiedzą co jej dolega i jakim jest człowiekiem – osobowość socjopatyczna i psychopatyczna. Umiejętnie potrafi się wpasować się w otoczenie i doskonale radzi sobie z codziennością.

Powieść do bólu prawdziwa, złożona, nieoczywista, mroczna. Toksyczne relacje rodzinne, choroba, która ma ogromny wpływ na życie. Rewelacyjne połączenie powieści obyczajowej i thrillera psychologicznego. Zakończenie pozostawiło mnie z całą masą pytań. Za książę dziękuję wydawnictwu W.A.B. Bardzo polecam.