„Spotkanie w Positano”

Autor: Goliarda Sapienza

Tłumaczenie: Tomasz Kwiecień

Wydawnictwo Mova

Gatunek: literatura piękna

Liczba stron: 208

Data wydania: lipiec 2021 r.

Książkę znajdziesz TUTAJ 🙂

Poruszająca historia przyjaźni dwóch kobiet, a w tle niepowtarzalne piękno i klimat wybrzeża Amalfi.

   „W cierpieniu jest życie, a cierpienia rozpływają się w czasie.”

Goliarda Sapienza to włoska aktorka, przyszła na świat 1924 roku w Katolonii. Jej matka była pionierką feminizmu we Włoszech, ojciec zaś cenionym prawnikiem i socjalistycznym działaczem. Uczyła się na rzymskiej Accademii d’arte drammatica. Podczas II wojny światowej walczyła w partyzantce. Po wojnie na dobre wniknęła w branżę filmową. Wyszła za mąż za reżysera Francesco Masellego. Pierwsze objawy depresji zaczęły pojawiać się w 1950 roku, nadużywająca leków nasennych Gioliarda trafiła do szpitala, poddana elektrowstrząsami częściowo straciła pamięć. Nigdy już nie wróciła do pełnego zdrowia. Nie potrafiła żyć bez alkoholu, nawracające depresje, próba samobójcza. Pod koniec życia zaczęła pisać wspomnienia, które miały być swoistą terapią i oczyszczeniem. Zmarła na zawał serca w 1996 roku. Ta książka jest jej autobiografią.

     „Smak życia kryje się także w zwrotce najbanalniejszej piosenki.”

Przenosimy się na wybrzeże anafilskie do niewielkiej miejscowości, pełnego uroku miasteczka, które zachwyca architekturą. Autorka umiejętnie i z dużym wyczuciem opisuje Positano lat pięćdziesiątych, to tutaj postanowiła spędzić lato. Jej uwagę zwraca niezwykła kobieta – Erica, mieszkańcy mówią o niej księżna. Od tej kobiety bije niesamowity blask, życiowa energia i królewska postawa. Między nimi, stopniowo nawiązuje się nić porozumienia, która z biegiem czasu przeradza się w przyjaźń. Kobiety zaczynają odkrywać siebie nawzajem, zdradzają swoje największe, głęboko ukryte tajemnice. Czuć między nimi szczerość, naturalność, sympatię, a z czasem silną i dojrzałą więź.

Powieść toczy się leniwym rytmem, fabuła ciekawie poprowadzona, niesie sporą dawkę emocji i przykuwa uwagę. Autorka snuje swą opowieść lekko, przyjemnie, posługuje się pięknym, barwnym językiem. Ukazuje ciepłą relację między kobietami, a w tle piękno przyrody i niepowtarzalny klimat tamtych okolic. Bohaterowie ciekawie ukazani, to zwykli ludzie z bagażem życiowych doświadczeń. Pełni wad i zalet, nieidealni, niejednoznaczni. Do obydwu kobiet miałam bardzo mieszane odczucia. Życie nigdy ich nie oszczędzało.

Historia barwna i tragiczna. Ogromna wartość i potrzeba przyjaźni, która z biegiem lat rośnie w siłę. Melancholia i przemijanie. Czas płynie nieubłaganie, zmieniają się ludzie, poglądy, ideologie, świat sunie do przodu. Nowe wypiera stare. Książka została wydana po śmierci Autorki.

Klimatyczna, przyjemna, kusząca autobiografia, czyta się ją jak dobrą powieść obyczajową. Zakończenie mocno mnie zaskoczyło, nie tego się spodziewałam. Za książkę dziękuję wydawnictwu Mova, polecam.