Autor: Cyryl Sone
Cykl: “Prokurator Konrad Kroon” (tom 2)
Wydawnictwo: Znak Koncept
Gatunek: kryminał, thriller, sensacja
Liczba stron: 496
Data wydania: maj 2024 r.
Nietuzinkowy, mocny kryminał, który całkowicie przykuł moją uwagę. Czwarty, finalny tom cyklu “Prokurator Konrad Kroon”.
“Bo jest takie zło, które nigdy nie gaśnie. I raz zaprószone tli się aż po kres czasu”.
Troje licealistów popełnia zbiorowe samobójstwo, początkowo wydaje się, że jest to tragiczny zbieg okoliczności. Śledztwo przejmuje prokurator Kroon, który za nic ma opinie innych. Wyraźnie coś mu w tej sprawie nie gra, czuje, że sprawa ma swoje inne, głębsze dno. Tropy są sprzeczne, prowadzą do wielu osób, niepowiązanych ze sobą zbrodni. Jak zawsze okazuje się, że prokurator miał nosa, jego przypuszczenia, wątpliwości okazały się słuszne. Kolejne zbrodnie, psychopatyczny sprawca, tajemnicze liczby przy ciałach, dokąd to wszystko zmierza?
„Wszystko, co widział, czego szukał, czego pragnął, okazało się jedynie szczenięcym marzeniem”.
Ponownie z ogromną ciekawością przeniosłam się do świata wykreowanego przez Autora. Akcja toczy się swoim rytmem, niezmiennie intryguje. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Styl dosadny, cięty, dość specyficzny, całkowicie trafił w mój gust. Slogan młodzieżowy i wulgaryzmy. Ciekawie, a przy tym naturalnie ukazani bohaterowie. Ich emocje, wewnętrzne rozterki, zagubienie, a obok pewność siebie, charyzma. Postać prokuratora Kroona została bardzo realnie wykreowana, to zdecydowany, silny, pewny siebie, arogancki, bezkompromisowy mężczyzna. Taki jest w pracy, w życiu prywatnym jak każdy pozwala sobie na pewne słabości. Poczułam do niego sympatię, intrygował mnie.
Mocny, całkowicie angażujący kryminał. Misternie utkana sieć intryg, chwilami pokręcona, złożona historia. Wątek kryminalny rewelacyjnie poprowadzony, moja ciekawość i nerwowe napięcie wzrastało w miarę czytania – dokąd to wszystko zmierza? Autor umiejętnie wodzi nas za nos, stopniowo budując napięcie, atmosfera gęstnieje, staje się wręcz duszna. Ludzka brzydota, brak jakichkolwiek hamulców, chore fascynacje, manipulacje, zakłamanie. Świat prawa, prokuratorskiej pracy, układy, wzajemne zależności, zaniedbania, dochodzenie, oskarżenia. Młodzi ludzie i ich trudna codzienność, brak zrozumienia, akceptacji, hejt, nieporadność, zagubienie, próby zyskania akceptacji. Toksyczne relacje. Finalny tom cyklu “Prokurator Konrad Kroon”, można go czytać bez znajomości wcześniejszych, ale ja polecam i radziłabym zacząć od pierwszego tomu. Umiejętnie i we wspaniałym stylu Autor spiął wydarzenia sięgające pierwszego tomu jedną klamrą i rozliczył się z przeszłością.
Nieoczywisty, zaskakujący, genialny, chwilami wstrząsający kryminał. Jest to dość spore tomiszcze, które wymaga skupienia podczas czytania. Zakończenie jest mistrzowskie. Za książkę dziękuję wydawnictwu Znak Koncept. Bardzo polecam całą serię!
