Autorka: Zofia Mąkosa
Cykl: „Pomiędzy” (tom 2)
Wydawnictwo Książnica
Gatunek: literatura obyczajowa, romans
Liczba stron: 336
Data wydania: czerwiec 2025 r.
Kocham takie opowieści! Przejmująca, trudna, piękna historia, od której nie mogłam się oderwać. Drugi tom cyklu “Pomiędzy” w niczym nie ustępuję części pierwszej. Od razu zastajemy wrzuceni w wir wydarzeń.
“Bez miłości. Bez czułości stałam się kobietą”.
Przenosimy się do czasów międzywojennych, do Trzmiela, niewielkiego miasteczka położonego niedaleko granicy polsko-niemieckiej. Weronika Wieczorek robi wszystko by ukryć ciążę. Wychodzi za mąż za weterana wojennego, bogatego niemieckiego gospodarza Freda Meisingera, który zmaga się z zespołem stresu pourazowego. W zimnym, obcym domu teściów jej codzienność staje się bardzo trudna. Joanna Podbielska jest wdową, pracuje w poznańskim archiwum, wciąż pogłębia swoją wiedzę. Poznanie pewnego Niemca staje się dla niej ucieczką, próbą zapomnienia o uczuciu do Stanisława Błońskiego. Obie kobiety mają za sobą trudną przeszłość, próbują na nowo ułożyć swoją codzienność. A w tle burzliwa rzeczywistość ówczesnej Europy.
“…uświadomiła sobie, że wojna jest wieczna. Raz rozpoczęta, nigdy się nie kończy. Zasypia tylko na jakiś czas niczym drapieżnik syty ofiar. Obudzona po latach, rusza na kolejne polowanie”.
Napisana z rozmachem, wielowątkowa opowieść, szeroka, wnikliwa perspektywa. Akcja toczy się swoim rytmem, zaskakuje i wywołuje emocje. Fabuła zajmująco poprowadzona, prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką, a obok przejmujące ludzkie losy. Czuć realizm i umiłowanie przez Autorkę tamtego okresu w naszej historii. Powieść napisana pięknym, bogatym, naturalnym językiem. Jest klimatycznie i realnie. Atutem powieści są autentycznie nakreśleni bohaterowie. Mieszanka ludzkich charakterów, złożoność ludzkiej natury. To ludzie z krwi i kości, z całym bagażem życiowych doświadczeń. Zajmujące, wnikliwe spojrzenie na ludzkie poczynania. To ludzie z różnych klas społecznych, narodowości, każdy ma swoje tajemnice i bolesne życiowe doświadczenia. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.
Pani Zofia Mąkosa ma niezwykły dar tworzenia powieści, które wnikają głęboko w człowieka, pozostawiają ślad. Trudna codzienność wielokulturowej, podzielonej poglądami, przekonaniami, wzajemną niechęcią społeczności Niemców, Polaków, Żydów. Panujące nastroje wśród ludzi, ich trudna codzienność. Wielkopolski Trzmiel został przecięty granicą, kwitnie w nim przemyt i szpiegostwo. Potrzeba kochania i bycia kochanym, przyjaźń, skomplikowane relacje rodzinne. Nieudane małżeństwo, brak akceptacji, psychiczne urazy, bieda, smutki, rzadkie chwile radości. Podejmowanie trudnych decyzji, mierzenie się z ich konsekwencjami. Przyjęte od lat stereotypy, uleganie im. Nawarstwiające się społeczne uprzedzenia, zawiść, zazdrość, postrzeganie kobiet, gorsze ich traktowanie. Wykluczenie społeczne, samotność, choroba psychiczna, przemoc domowa, walka o siebie, o możliwość decydowania o sobie.
Prawdziwa uczta literacka! Mądra, wartościowa, porywająca, czuła opowieść. Daje do myślenia, zmusza do refleksji nad nieuchronnością ludzkich losów. Za książkę dziękuję Wydawnictwu Książnica. Polecam z całego serca!
